Eucharistický zázrak v Legnici - Poľsko (2013)

V kostole sv. Hyacintu v Poľskom meste Legnica, počas svätej omše, 25. decembra 2013, počas rozdávania sv. prijímania, spadla na zem jedna z k konsekrovaných hostií. Božie Telo bolo okamžite umiestnené v nádobe s vodou, ako to vyžaduje kódex kanonického práva. O niekoľko dní neskôr sa na povrchu konsekrovanej hostie objavila červená škvrna. Legnický biskup Štefan Cichy sa rozhodol založiť komisiu pre vedeckú analýzu. Výsledky boli prekvapujúce a potvrdili, že konsekrovaná hostia má podobnosť s "ľudským srdcovým svalom so zmenami, ktoré sa často objavujú počas agónie".

Priebeh udalostí

Ježišovo srdce v Eucharistii

V kostole sv. Hyacintu v Legnici, počas rozdávania svätého prijímania spadla hostia na zem. Hostiu kňaz okamžite vložil do nádoby s vodou a zavrel vo svätostánku. Kňaz Andrzej Ziombra, povedal, že 4. januára spolu s ďalšími kňazmi išiel zistiť, či sa hostia po takmer dvoch týždňoch vo vode rozpustila: "Ihneď sme si všimli, že hostia sa nerozpustila, a objavila sa červená škvrna pokrývajúca pätinu jej povrchu. Rozhodli sme sa informovať biskupa, ktorý zriadil špeciálnu teologickú a vedeckú komisiu, aby túto udalosť analyzovala, pričom sme si všimli, že časom sa farba škvrny na hostii zmenila  z tmavočervenej na červenú až hnedú.

Vzorku odobrali priamo vedci 26. januára 2014. Komisia uskutočnila analýzu, či sa na hostii neobjavila nejaká huba, pleseň alebo iná vonkajšia látka, ktorá by bola zodpovedná za začervenanie hostie. Inštitút forenzného lekárstva vo Vroclave okamžite vylúčil prítomnosť baktérií alebo plesní ako príčinu začervenania hostie. Druhá histopatologická analýza poukázala na to, že niektoré fragmenty patrili do tkaniva myokardu.

Vedecký výskum

Ďalšie stanovisko sa hľadalo s použitím rovnakých vzoriek v Inštitúte súdneho lekárstva v Štetíne bez toho, aby bol Inštitút informovaný o pôvode vzoriek. Histopatologický ústav Pomeranian Medical University v Štetíne po analýze oznámil, že v histopatologickom obraze sa našli "fragmenty tkanív obsahujúce fragmentované časti priečne pruhovaného svalu". Vzorka je podobná "ľudskému srdcovému svalu so zmenami, ktoré sa často objavujú počas agónie." Krv na hostii nebola hlbšie analyzovaná, vieme však, že bola v nej nájdená ľudská DNA. Výsledky analýzy boli predložené Kongregácii Vatikánu pre náuku viery, ktorá uznala nadprirodzenú povahu udalosti.

Je pozoruhodné, že výsledky vedeckých analýz boli úplne podobné s výsledkom eucharistického zázraku v Lanciane z 8. storočia a ďalších zázrakov, ktoré sa nedávno stali, ako napríklad: Sokolka v roku 2008, v Poľsku, Tixtle v roku 2006 v Mexiku a Buenos Aires v Argentíne v roku 1996.

Sv. Hyacint

Významný je tiež fakt, že zázrak v Legnici sa stal v kostole zasvätenom sv. Hyacintovi (1185-1257). Sv. Hyacint bol svätý Dominikán, ktorý bol zasvätený Eucharistii a ktorý tiež zažil Eucharistický zázrak.

Keď divokí mongolskí vojaci dosiahli okraj Kyjeva, sv. Hyacint vzal cibórium obsahujúci sväté hostie a zaniesol ich do bezpečia. Prišiel k zadnej časti kostola a počul hlas prichádzajúci zo sochy Madony pri oltári, ktorý ho volá: "Hyacint, Hyacint. Vidím, že si zachránil môjho Syna, ale necháš jeho matku znesvätiť v rukách barbarov? " Ospravedlnil sa, že nie je možné, aby zdvihol takú ťažkú váhu, ale Panna Mária odpovedala: "Ak by si mal trochu viac viery a lásky, bolo by to pre teba ľahké niesť toto bremeno." "Nechcem nič, len aby som ťa miloval a dôveroval v teba," povedal sv. Hyacint. Socha bola ihneď taká ľahká ako perie a sv. Hyacint, sprevádzaný svojimi spolubratmi, zázračne prekročil širokú rieku Dneper a zostal bez povšimnutia uprostred mongolského vojska.

Zdroj: miracolieucaristici.org

EUCHARISTICKÝ ZÁZRAK V LEGNICY

Poprzez cuda eucharystyczne Pan Jezus budzi nas z duchowego letargu i wzywa do wiary w Jego rzeczywistą obecność w Eucharystii.

Najnowszy cud eucharystyczny, który 10 kwietnia 2016 roku został ogłoszony przez władze kościelne, miał miejsce w kościele św. Jacka w Legnicy. Kiedy słabnie lub zanika wiara w rzeczywistą obecność Chrystusa w Eucharystii, nasz Pan i Zbawiciel, poprzez nadzwyczajne znaki i cuda, potwierdza swoją naukę o Eucharystii i wzywa do nawrócenia.

Ustanawiając sakrament Eucharystii podczas ostatniej wieczerzy, Pan Jezus nie powiedział, że chleb i wino stają się symbolem, ale że następuje ich rzeczywista przemiana w Jego Ciało i Krew. Biorąc chleb, mówił jednoznacznie: „to jest Ciało moje”, a kielich z winem: „to jest moja Krew” (por. Mt 26,26-28).

Po słowach konsekracji, które wypowiada kapłan podczas Mszy św., pozostają wprawdzie materialne postacie chleba i wina, ale ich substancja ulega cudownej duchowej przemianie, niedostrzegalnej dla naszych zmysłów.

Święty Jan Paweł II pisał w encyklice Ecclesia de Eucharistia, że Eucharystia jest

„źródłem i zarazem szczytem całego życia chrześcijańskiego. W Niej bowiem zawiera się całe dobro duchowe Kościoła” (EE 1).

Podkreślił, że w Eucharystii Chrystus uczynił „dar z samego siebie, z własnej osoby w jej świętym człowieczeństwie, jak też dar Jego dzieła zbawienia […]. Gdy Kościół sprawuje Eucharystię, pamiątkę śmierci i zmartwychwstania swojego Pana, to centralne wydarzenie zbawienia staje się rzeczywiście obecne i dokonuje się dzieło naszego Odkupienia […].

Ofiara ta ma do tego stopnia decydujące znaczenie dla zbawienia rodzaju ludzkiego, że Jezus złożył ją i wrócił do Ojca, dopiero wtedy, gdy zostawił nam środek umożliwiający uczestnictwo w niej, tak jakbyśmy byli w niej obecni. W ten sposób każdy wierny może w niej uczestniczyć i korzystać z jej niewyczerpanych owoców” (EE 11).

WYDARZENIA ZWIĄZANE Z CUDEM EUCHARYSTYCZNYM W LEGNICY

W pierwszy dzień świąt Bożego Narodzenia, 25 grudnia 2013 roku, w kościele św. Jacka w Legnicy, podczas pierwszej porannej Mszy św., ksiądz, który rozdawał wiernym Komunię św., niechcący upuścił Hostię na posadzkę. Natychmiast ją podniósł, a następnie – zgodnie z zasadami postępowania w takich sytuacjach – włożył ją do wody w kielichu i schował w tabernakulum.

Zwykle po kilku dniach komunikant całkowicie rozpuszcza się w wodzie. Tymczasem Hostia z niewiadomych przyczyn się nie rozpuszczała. 4 stycznia jeden z kapłanów zauważył, że na 1/5 jej powierzchni pojawiło się czerwone przebarwienie. Następnego dnia ks. proboszcz Andrzej Ziombra poinformował o tym ówczesnego biskupa ordynariusza Stefana Cichego, który polecił, aby przez dwa tygodnie obserwować, co będzie się działo z Hostią.

Po 14 dniach biała część Hostii rozpuściła się w wodzie. Została tylko jej przebarwiona część, która wyglądała jak skrzep o wymiarach 1,5 × 0,5 centymetra. Wyjęto go z wody, położono na korporale i schowano do tabernakulum. Ksiądz biskup powołał komisję, aby zajęła się wyjaśnieniem tego tajemniczego zjawiska.

Członkowie kościelnej komisji zwrócili się z prośbą do naukowców z Katedry Medycyny Sądowej Uniwersytetu Medycznego we Wrocławiu o pobranie próbek i ich zbadanie. 26 stycznia 2014 roku zostało pobranych 15 próbek.

Badania wrocławskich naukowców wykluczyły, że czerwone przebarwienia Hostii są wynikiem działania bakterii i grzybów. Natomiast ich analizy histopatologiczne wskazały, iż pewne fragmenty przypominają mięsień sercowy. Badaczom jednak nie udało się znaleźć DNA.

Komisja kościelna zaczęła więc szukać placówki naukowej, która dysponowałaby bardziej zaawansowaną metodą badawczą. Zwróciła się zatem do Katedry Medycyny Sądowej Uniwersytetu Medycznego w Szczecinie, którą kieruje wybitny patomorfolog prof. Mirosław Parafiniuk.

To właśnie w tej placówce badawczej naukowcy posługują się najbardziej zaawansowanymi technologiami. Dokonują oni tam identyfikacji genetycznej ludzkich szczątków, m.in. ustalają tożsamość polskich bohaterów narodowych zamordowanych podczas terroru hitlerowskiego i komunistycznego.

Profesor Parafiniuk wraz z zespołem współpracowników przeprowadził badania na tych samych próbkach, które były już wcześniej analizowane we Wrocławiu. Za pomocą mikroskopu UV, wyposażonego w specjalne filtry, odkryto w nich istnienie włókien mięśnia ludzkiego serca, w stanie fragmentacji, czyli w stanie agonii.

Dla uczonych był to szok, bo dokonali odkrycia niewytłumaczalnego z naukowego punktu widzenia. Wyniki tych badań nie pozostawiły wątpliwości, że mamy do czynienia z tkanką mięśnia sercowego w momencie agonii.

W orzeczeniu Zakładu Medycyny Sądowej czytamy:

„W obrazie histopatologicznym stwierdzono fragmenty tkankowe zawierające pofragmentowane części mięśnia poprzecznie prążkowanego. […] Całość obrazu […] jest najbardziej podobna do mięśnia sercowego […] ze zmianami, które często towarzyszą agonii. Badania genetyczne wskazują na ludzkie pochodzenie tkanki”.

Ksiądz biskup Zbigniew Kiernikowski, obecny ordynariusz diecezji legnickiej, w styczniu 2016 roku pojechał do Watykanu i przedstawił w Kongregacji Nauki Wiary naukowe ekspertyzy obu badań.

W Wielkim Tygodniu 2016 roku otrzymał odpowiedź, w której Kongregacja stwierdziła, że istnieje naukowa i moralna pewność, iż mamy do czynienia z nadprzyrodzonym wydarzeniem. W piśmie tym została wyrażona zgoda na ogłoszenie wiernym faktu zaistnienia cudu eucharystycznego oraz na przygotowanie miejsca kultu.

10 kwietnia 2016 roku biskup Kiernikowski wydał komunikat informujący wiernych o tym niezwykłym cudzie eucharystycznym. Czytamy w nim między innymi:

„W styczniu br. przedstawiłem całą tę sprawę w Kongregacji Nauki Wiary. Dziś, zgodnie z zaleceniami Stolicy Apostolskiej, polecam Księdzu Proboszczowi Andrzejowi Ziombrze przygotowanie odpowiedniego miejsca dla wystawienia Relikwii tak, aby wierni mogli oddawać Jej cześć.

Proszę też o udostępnienie przybywającym osobom stosownych informacji oraz o prowadzenie systematycznej katechezy, która pomagałaby właściwie kształtować świadomość wiernych w dziedzinie kultu eucharystycznego. Polecam nadto założenie księgi, w której byłyby rejestrowane ewentualne uzyskane łaski oraz inne wydarzenia mające charakter nadprzyrodzoności.

Mam nadzieję, że wszystko to posłuży pogłębieniu kultu Eucharystii i będzie owocowało wpływem na życie osób zbliżających się do tej Relikwii. Odczytujemy ten przedziwny Znak jako szczególny wyraz życzliwości i miłości Pana Boga, który tak bardzo zniża się do człowieka”.

SERCE, KTÓRE CIERPI I JEST W STANIE AGONII

Naukowcy stwierdzili, że przebarwiona część Hostii z Legnicy jest tkanką mięśnia ludzkiego serca w momencie agonii. Czyż ten cudowny znak nie jest nadzwyczajnym wezwaniem Chrystusa skierowanym do każdego z nas, abyśmy z głęboką wiarą przyjęli fakt, że podczas każdej Eucharystii uobecnia się tajemnica Jego męki, śmierci i zmartwychwstania?

W podobny sposób „wzywał” nas Chrystus do wiary w Jego obecność w Eucharystii poprzez inne cudowne znaki, które wydarzyły się w Sokółce, w Buenos Aires czy w Lanciano. Mamy tutaj do czynienia z zadziwiającym podobieństwem.

Cud eucharystyczny w Sokółce wydarzył się w kościele parafialnym pw. św. Antoniego Padewskiego 12 października 2008 roku. Księdzu rozdzielającemu Komunię św. Hostia spadła na stopień ołtarza. Włożył ją do vasculum (naczynia z wodą).

19 października zauważono, że środek białej Hostii zamienił się w krwawiący fragment ciała. Na prośbę księdza arcybiskupa zostały pobrane z niej próbki do zbadania przez dwóch wybitnych naukowców z Uniwersytetu Medycznego w Białymstoku.

Profesor Sobaniec-Łotowska oraz profesor Sulkowski niezależnie od siebie i z zachowaniem wszelkich rygorów naukowych przeprowadzili badania histopatologiczne próbki pobranej z przemienionej Hostii.

Wyniki dwóch odrębnych, niezależnych od siebie ekspertyz są całkowicie ze sobą zgodne: tajemnicza substancja, w którą przemienił się fragment Hostii Przenajświętszej, jest z całą pewnością tkanką mięśnia ludzkiego serca, które żyje, bardzo cierpi i jest w stanie agonalnym, jakby przedzawałowym.

Naukowcy napisali:

„Takie zmiany powstają jedynie we włóknach niemartwiczych i odzwierciedlają szybkie skurcze mięśnia serca w okresie przedśmiertnym, agonalnym […]. Środkowa część Hostii zamieniła się w tkankę mięśnia sercowego, tworząc nierozerwalną strukturę z pozostałą częścią białej Hostii. […]

To niezwykłe, tajemnicze zjawisko przenikania się materii białej Hostii z włóknami mięśnia ludzkiego serca było obserwowane, badane i sfotografowane zarówno w mikroskopach świetlnych, jak i mikroskopie elektronowym transmisyjnym. Świadczy to o tym, że nie mogło tu być żadnej ingerencji człowieka”.

Poprzez ten cudowny znak Pan Jezus dobitnie wskazuje na fakt, że w każdej Mszy św. uobecnia się Jego męka, śmierć i zmartwychwstanie.

Do niesamowitych konkluzji doszli także naukowcy badający cud eucharystyczny w Buenos Aires.

18 sierpnia 1996 roku w jednym z kościołów w stolicy Argentyny pod koniec Mszy św. ks. Alejandro Pezetowi pokazano sprofanowaną Hostię, porzuconą na świeczniku z tyłu kościoła. Kapłan zabrał ją, włożył ją do naczynia z wodą i schował w tabernakulum.

Kiedy 26 sierpnia ks. Alejandro otworzył tabernakulum, ze zdziwieniem stwierdził, że sprofanowana Hostia zamieniła się w krwawiącą substancję. Natychmiast zgłosił ten fakt kardynałowi Bergoglio, który nakazał, aby nie rozgłaszać tego faktu i cierpliwie czekać.

Dopiero 5 października 1999 roku, na polecenie kardynała, naukowcy pobrali próbkę z tej Hostii. Przesłano ją do badania w Nowym Jorku. Aby niczego nie sugerować, nie poinformowano nowojorskich naukowców, skąd owa próbka została pobrana.

Szefem ekipy amerykańskich badaczy był dr Frederic Zugibe, znany nowojorski kardiolog i patolog medycyny sądowej. Naukowe analizy wykazały, iż badana substancja jest prawdziwym ludzkim ciałem i krwią, w której obecne jest ludzkie DNA.

W ekspertyzie wyników badań czytamy między innymi:

„Badany materiał jest fragmentem mięśnia sercowego znajdującego się w ścianie lewej komory serca, z okolicy zastawek. Ten mięsień jest odpowiedzialny za skurcze serca […]. Mięsień sercowy jest w stanie zapalnym, znajduje się w nim wiele białych ciałek.

Wskazuje to na fakt, że to serce żyło w chwili pobierania wycinka. Twierdzę, że serce żyło, gdyż białe ciałka obumierają poza żywym organizmem, potrzebują go, aby je ożywiał. Ich obecność wskazuje więc, że serce żyło w chwili pobierania próbki. Co więcej, te białe ciałka wniknęły w tkankę, co wskazuje na fakt, że to serce cierpiało – np. jak ktoś, kto był ciężko bity w okolicach klatki piersiowej”.

I w tym przypadku również otrzymaliśmy niezwykle mocny znak: „serce, które żyje i bardzo cierpi”.

LANCIANO

Jeden z najsłynniejszych cudów eucharystycznych miał miejsce w VIII wieku w Lanciano we Włoszech. Jeden z mnichów podczas odprawiania Mszy św. przeżywał wówczas kryzys wiary. Jak mówią kroniki z tamtego okresu, na oczach jego oraz zgromadzonych wiernych po konsekracji Hostia zamieniła się w ludzkie serce, a wino w krew.

Zakończone 4 marca 1971 roku wyniki naukowych ekspertyz potwierdziły przekaz tradycji. Z naukowego punktu widzenia w cudownej Hostii jest kompletne ludzkie serce. Są w nim obecne wszystkie elementy, które je tworzą.

Badania wykazały, że to serce jest zasuszone, bez żadnych śladów cięcia, a w środku tkanek znajdują się żywe białka. W niewytłumaczalny dla nauki sposób zachowało się również pięć bryłek skrzepniętej krwi. Badania wykazały, że jest to prawdziwa ludzka krew grupy AB. Tę samą grupę krwi naukowcy zidentyfikowali na Całunie Turyńskim.

JESTEM UKRYTY W HOSTII

Poprzez eucharystyczne cuda Pan Jezus daje nam do zrozumienia, że największym skarbem dla każdego z nas jest On sam, trwale z nami obecny w sakramencie Eucharystii, w tajemnicy swojej męki, śmierci i zmartwychwstania.

Dając nam siebie w Komunii św., Chrystus przemienia nas mocą Ducha Świętego, abyśmy uczestniczyli w życiu i w miłości Trójcy Świętej. Dlatego przestrzega nas:

„Jeżeli nie będziecie spożywali Ciała Syna Człowieczego i nie będziecie pili Krwi Jego, nie będziecie mieli życia w sobie […]. Kto Mnie spożywa, będzie żył przeze Mnie […]. Kto spożywa ten chleb, będzie żył na wieki” (J 6,53.57-58).

Tak Pan Jezus wyjaśniał mistyczce Alicji Lenczewskiej tajemnicę swojej rzeczywistej, ale ukrytej obecności w Eucharystii:

„Ukrywam się, aby nie zniewolić wspaniałością Mojego daru. Pragnę dla was waszego szczęścia, jakiego nikt z ludzi nie jest w stanie sobie wyobrazić i przeczuć.

Cała historia ludzkości i historia każdego człowieka tak jest prowadzona przeze Mnie, abyście otrzymali przygotowanie do zjednoczenia ze Mną w wieczności. Teraz możecie stykać się ze Mną w modlitwie, w medytacji nad Moim życiem, Słowem, znakami, jakie wam dałem i nieustannie daję.

Znakiem najbardziej wymownym jest Moja obecność w Eucharystii. Jestem ukryty w Hostii i przez Jej spożycie następuje spotkanie duszy ze Mną żywym i prawdziwym, choć ukrytym dla umysłu i zmysłów ciała.

Poznawać Mnie i dotykać można sercem kochającym i ufnym – sercem dziecka. Im większa wiara i miłość, tym zjednoczenie ze Mną mocniejsze i poznanie głębsze.

Strzeż się bezmyślnego i obojętnego przyjmowania Mnie w Komunii św. Jest to wielki grzech i profanacja Mojej Miłości i Mojego Daru zrodzonego we Krwi Golgoty.

Dziecko Moje, jakże bardzo muszę się ukrywać, aby nie spalić twej duszy ogniem Mojej Miłości i aby nie zabić twojego ciała mocą Mej Ojcowskiej czułości. A przecież tak bardzo kocham i pragnę być kochany”.

W Eucharystii uobecnia się cała tajemnica naszego zbawienia: męka, śmierć i zmartwychwstanie Chrystusa. Pan Jezus mówi:

„Wszystko, cokolwiek posiadacie i kim jesteście, jest Moim darem Miłości.

Zupełnie wszystko. I mimo waszych buntów i niewdzięczności ciągle was kocham, wyczekuję na wasz powrót i składam nieustanną Ofiarę z Siebie, by was ratować. Ta Ofiara jest wieczna, bo trwa i odbywa się cały czas. Jest to Ofiara pozaczasowa i ponadczasowa. W niej żyjecie, nią oddychacie. Ona was ratuje w każdej chwili życia waszego”.

ks. Mieczysław Piotrowski

• Predch.
• Nasl.